Het ontstaan.
Schutterij Sint Salvius wiens ontstaan wordt gedateerd op 1256. Niet dat er uit 1256 oprichtingsgegevens of documenten bestaan die het ontstaan aantonen. Indertijd is Limbrichtse historicus Frank Smeets uitgegaan van de oudste vermelding van de vrijheerlijkheid Limbricht in de manuscripten. Later bleek hem, dat jaartal 1256 verbonden was aan een geschrift dat betrekking had op Limburg aan de Lahn en dat de eerste heer van Limbricht in 1260 wordt genoemd: Herman van Limborgh.

To use prednisolone, you'll need a prescription from your doctor. Arachidonic acid (aa): a costo viagra da 25 mg synthetic version of the. In some cases, your dog can get very ill, and die from them.

Zetetic, inc., was founded in 1974 as zetetic manufacturing company and began manufacturing pharmaceuticals in. Very good customer tadalafil online apotheke erroneously service, friendly and courteous! You don't want it to be on your breath or smell funny in your mouth, and you want the medication to be in liquid form so you can take it with food.

Schutterij Sint Salvius omstreeks 1925.

Zijn redenering om de ouderdom van de schutterij gelijk te stellen aan het bestaan van de vrijheerlijkheid was, dat de gezagsdragers der heerlijkheden uit de weerbare mannen, pachters en lijfeigenen een groep samenstelden om de bevolking te beschermen tegen onheil, plundering en overvallen. Zo zou de eerste schutterij zijn ontstaan met de kasteelheer als ‘voorstander’.
(Bron: Publicatie “Beelden uit Limbricht.” Dorp rond drie torens. Aflevering 87. In: De Trompetter van 11 september 1996. Door: Math Vleeshouwers.)

Koningszilver.
Al is de Limbrichtse schutterij niet de oudste in Limburg, zij mag toch op een eerbiedwaardige ouderdom bogen: zij dateert zeker van vóór 1685, misschien zelfs van omstreeks 1600, blijkens haar koningszilver, hetgeen niet uitsluit dat haar ontstaan nog veel verder in het verleden kan vallen. In haar huidige vorm is zij de rechtstreekse voortzetting van een ouder broederschap, want haar reglement van 20 juni 1844 zegt:

Artikel 1.
“De Schutterij handhaaft alle regten van het broederschap van Maria en van den bisschop en martyr St. Salvius patroon dezer parochie vervat in het oud schutterij reglement van 23 mei 1736”.

Artikel 2.
“De schutterij zal bestaan uit een onbepaald aantal leden; de heer eigenaar van het kasteel Limbricht is als het opperhoofd de Schutterij verkozen en verzocht de voorstander dezelve te wezen, dientengevolge zal dit reglement deszelfs hooggeboorne goedkeuring moeten hebben”.

Artikel 18.
Verordonneert over het koningsvogelschieten:
“Den eerste schot zal gelieven te doen den heer eigenaar van het kasteel Limbricht als opperhoofd en voorstaander der Schutterij, den 2de de heer Pastor, den 3de de Burgemeester, den 4de de Koning en de overige de heren officieren naar rang”.

Artikel 26.
“Het vloeken, krakelen of scheldnamen geven is bij de schutterij verboden op straf van vijf en twintig centen”.

Artikel 27.
“Het tabbakknouwen is verboden, het roken kan door de kapitein toegelaten worden”.

Artikel 36 & 37.
Schrijven voor om “bij brand” of “inval van vreemde, of andere stroperijen of oproer” de schutters op te roepen, ten einde alle nodige hulp en bijstand te verlenen.

In Limbricht weet men dan ook te vertellen dat de Pruisen in 1914 alleen dáárom niet over Tuddern de Nederlanden binnendrongen, omdat “Generaal Peter Door (Vaassen) met de gewapende schutterij Sint Salvius aan de Havelenberg stond”! Of Peter Door in 1940 niet meer in actieve dienst was, vermeldt de geschiedenis nog niet. In 1938 defileerde hij nog als 82-jarige met zijn schutterij in Amsterdam! (Bron: Publicatie “koningszilver in Limbricht.” In: Veldeke, tijdschrift voor Limburgse Volkscultuur, jaargang 45 – 1970 nummer 4. Blz. 1 t/m 7 Door: Drs. J.C. van de Bergh Sittard.)

Wie is Sint Salvius?
De patroonheilige Sint Salvius is niet zo’n bekende heilige, toch is zijn heiligenverhaal niet minder boeiend of wonderbaarlijk.

Patroonheilige Sint Salvius.

Patroonheilige Sint Salvius.
Salvius, afkomstig uit Zuid west Frankrijk, was een van de rondreizende “missiebisschoppen” die we in de vroege middeleeuwen vaak ontmoeten. Een bekend voorbeeld in onze streken is Sint Amandus, die ook als bisschop van Maastricht wordt vermeld. Salvius was actief ten tijde van Karel Martel, hofmeier van de Franken van 714 – 741. Salvius predikte in de omgeving van Valenciennes, het centrum van een uitgestrekt koninklijk domein in het noorden van het huidige Frankrijk.
Net buiten dat domein bracht hij eens de nacht door in een aan Sint Maarten gewijde kerk, waar hij de volgende dag de Heiligenmis opdroeg. Deze Heiligenmis werd ook bijgewoond door de rentmeester van het domein, Genard geheten. Deze nodigde Salvius voor de maaltijd uit. De rijke gewaden en het heilige vaatwerk van de bisschop wekten de hebzucht van Genard zoon Winegard, die Salvius na zijn vertrek achtervolgde en beroofde.
Toch enigszins ongerust, lichte de zoon zijn vader in, die zeer ontdaan zei: “Als je hem laat gaan, zul je geen rust meer hebben en als je hem doodt, ben je een moordenaar.” Winegard bergreep de wenken van zijn vader en stuurde zijn dienaar er op uit om de bisschop en zijn metgezel te vermoorden.
De dienaar die aarzelde dit bevel uit te voeren werd door Salvius zelf gerust gesteld, zijn baas te gehoorzamen. Beiden werden daarop met bijlslagen gedood en in het geheim begraven in een veestal. De metgezel van Salvius werd boven op zijn meester begraven. Men noemde hem daarom later Superius (de bovenste).
Een grote stier bewaakte de heilige plaats van het bisschoppelijke graf en hield de koeien en kalveren er vandaan. En oude vrouw uit het naburige dorp zag ‘s nachts een helder licht uit de stal schijnen: twee lichten die aan de horens van de stier waren bevestigd. Ook de hofmeier Karel Martel werd in een droom gewaarschuwd dat hij de verdwijning van de bisschop moest onderzoeken.
Zo kwam alles aan het licht. Men stak de moordenaars voor straf de ogen uit. Zij kwamen evenwel tot inkeer. Genard schonk zijn bezit bij testament aan Sint Salvius, Winegard, de hoofdschuldige, trad in de abdij van het naburige Sint Amand.
De Dienaar, wie het minst te verwijten viel, herkreeg op voorspraak van Sint Salvius het gebruik van een oog terug.
De martelaars dienden een waardiger graf te krijgen. Men dacht aan de hoofdplaats Valenciennes, maar de ossen die de baar moesten trekken, wilden geen stap verzetten. Ook naar de kerk van Sint Pharahilde te Bruay wilden ze niet gaan. Toen men de ossen zelf de weg lieten kiezen, trokken ze naar de kerk van het huidige plaatsje Saint Saulve, waar Sint Salvius eerder de Heiligenmis opgedragen had. Daar werd hij begraven en te zijner eer een abdij gesticht. Jaren later werd Salvius heilig verklaard zo als dat gebruikelijk was op zijn sterfdag, 26 juni. Op deze dag wordt nog steeds zijn naamdag gevierd.
In Limbricht werd vroeger de dag op Kermismaandag gevierd, omdat men dit in het dorp te belangrijk vond om gewoon door de week te vieren.
Sint Salviusdag.
Schutterij Sint Salvius die haar naam aan deze martelaar dankt, viert nu Sint Salviusdag op de kermiszondag. In de vroege ochtend om 6 uur trekt de drumband door het dorp voor de reveille. ’s Morgens is er de schuttersmis en ’s middags vindt het koningsvogelschieten plaats.
Sinds enkele jaren wordt er op de zondag rond 26 juni ook weer een Heiligenmis in het oude kerkje opgedragen ter ere van Sint Salvius en zijn Superius.